Zelfreflectie (met een meerkoet)

Een vermoede diepte in eerste plaats.

En toch eigenlijk een spiegeling van de opperste vlakte.

Oog in oog met een evenbeeld.

Ik zie wat u niet ziet:

Mijn binnenste buiten.

Mijn tastzintuig is ingekeerd.

Indrukken ontglippen,

weerkaatst en gebroken

via mijn glasachtig bestaan.

Ze bevlekken het vel.

En evenals mijn ogen

verraadt ze de beroering

die eraan vooraf is gegaan.

Terugkeer van het zien.

Zo is het dus om ontmoet te zijn.

Recente blogposts